maandag 17 juli 2017

Vijfde jaarcontrole, alles goed maar tot lichte onzekerheid

Het eerste lustrum is een feit. 3 april was het exact 5 jaar geleden dat ik geopereerd werd en mijn rechter nier afgestaan heb. Wat gaat de tijd toch snel, het lijkt veel korter geleden.
Zoals elk jaar ben ik ook dit jaar weer voor de jaarcontrole naar Maastricht geweest. Nu een paar weken later (24 april) dan anders. Ik zal je het verhaal over de volle urinecontainer besparen, dat ken je nu onderhand wel. Enige verschil met andere jaren was dat sinds kort het bloedprikken niet meer door Philip gedaan mag worden, maar dat je daarvoor bij de bloedafname moet zijn. Dat hoorde ik helaas pas toen bij Philip zat, want anders had ik dat vooraf gedaan. Ik was tenslotte weer te vroeg daar (zoals gebruikelijk).

Bij Philip kort gesprekje gehad en bloeddruk op gemeten. Nu hij geen bloed mag prikken stelt het sowieso niet veel meer voor. Enige opmerking was mijn gewicht. Dat moet toch echt niet hoger worden! Ik heb teveel winterkilo's meegenomen, en doordat ik weinig gefietst heb dit voorjaar, is het er niet afgegaan zoals andere jaren. Wel een aandachtspuntje dus.

Bij het bloedprikken heb ik een hele tijd zitten wachten voor ik aan de beurt was. Daardoor veel langer in het ziekenhusi geweest dan gepland en dus later op de fiets dan ik gepland had. Het was een mooie dag voor een tochtje door de Limburgse heuvels. Ik had een route uitgezocht (Volta Classic) die startte in Eijsden. Daar geparkeerd bij de voetbalvelden en een mooie ronde gemaakt van 83 km. Ging eigenlijk best goed ondanks de weinig kilometers die ik gemaakt had.

De dag na het bezoek aan Maastricht belde Philip al met de uitslag:

  • Cholesterol: ietsje hoger dan vorige keer, maar prima
  • Kreatinine: met 107 lager dan vorig jaar (115) dus beter en ruim binnen de norm
  • Klaring: prima
  • Klaring berekend: ietsje lager dan vorige keer, maar nog steeds uitstekend
  • Natrium in urine was beduidend hoger (202) dan vorige keer, maar blijkbaar nog goed.
    Misschien toch iets beter op mijn zoutinname letten?
Enige wat minder goed was en waar geen directe verklaring voor was, was dat er lichte bloedsporen in mijn urine waren aangetroffen. Dat kan duiden op een ontsteking, maar kan ook een beschadiging in de nier, urineleider of blaas zijn. Omdat het maar om een klein spoor ging en alle andere waarden goed waren, was het advies van de nefroloog om het even een paar weken aan te kijken en dan opnieuw bloed te laten prikken door de huisarts en dat te laten controleren op bloedsporen. Dat dus gedaan en gelukkig werd er niets meer aangetroffen. Nog wel via de huisarts een prostaat onderzoek aangevraagd omdat ik toch meer zekerheid wilde, maar daaruit kwam niets naar voren. Alles ok dus.
Ik ben weer gerustgesteld en kan weer lekker verder tot de volgende controle in 2018.

vrijdag 22 april 2016

Vierde jaarcontrole, het wordt een beetje eentonig verhaal

Traditie :-)
3 april j.l. was het al weer 4 (!) jaar geleden dat ik mijn nier gedoneerd heb en maandag 11 april was de jaarlijkse controle in het ziekenhuis in Maastricht. Zoals je in eerdere verslagen hebt kunnen lezen betekent dat de dag ervoor (zondag 10 april) 24-uur urine opvangen ("sparen" noemen ze dat) en op de dag zelf een aantal buisjes bloed af laten nemen. Wederom was de afspraak met Philip Ulrichts, de "nurse practioner" en transplantatiecoördinator. Elk jaar is dat weer een plezierig weerzien en vraagt hij geïnteresseerd hoe het met "u" gaat (ja dat doen Belgen :-) ). Ik heb me het afgelopen jaar weer gewoon goed gevoeld, heb veel gesport (t/m juli vooral), o.a. in de Franse Alpen gefietst en weer een aantal cols beklommen. Daarnaast veel gegolfd. Nergens last van dus het zal allemaal wel goed zijn. Maar toch blijf je benieuwd naar de uitslagen van het bloedonderzoek en de urine.

Deze week ontving ik een telefoontje van Philip en daarna de uitslagen per mail en naar aanleiding daarvan heb ik nog een keer telefonisch contact gehad om een en ander toegelicht te krijgen.

Voor de "liefhebbers" hieronder de uitslagen:

  • Kreatinine: 115.
    Was vorig jaar 110, maar volgens Philip is dat gelijk. 115 is de bovengrens van de referentiewaarde, maar dan wel voor iemand van mijn leeftijd met 2 nieren! Voor 1 nier is dat dus gewoon heel goed.
  • Cholesterol: 4,2.
    Was vorig jaar 4,6 en ook dat was al goed. De ondergrens van de norm ligt op 5, maar minder is altijd goed, dus 4,2 is zeer goed!
  • Klaring volgens MDRD methode: 58,00.
    Was vorig jaar 61, dus is ietsje minder, maar nagenoeg gelijk en ruim binnen de norm (voor 2 nieren!).
    Klaring berekend: 77,00.
    Was vorig jaar 71,20 dus iets zelfs verbeterd!
  • Natrium in urine: 94.
    Dat is onder de ondergrens van de norm en dus heel erg laag/goed. Betekent dat we weinig zout binnen krijgen (voeding) en dat is altijd beter (voor bloeddruk, nieren etc.).
Kortom: weer erg goede uitslagen en het bewijs dat mijn ene nier nog net zo goed functioneert als 2 nieren op mijn leeftijd zouden moeten doen. Hoewel ik geen bijzonderheden verwachtte, ben ik toch wel weer blij met de uitslag en natuurlijk nog steeds super trots dat ik dit gedaan heb.

Volgens traditie (als het tenminste goed weer is) had ik mijn racefiets achter in de auto liggen en mijn fietsbroek al aan onder mijn spijkerbroek, zodat ik na het ziekenhuisbezoek nog een rondje door Limburg kon gaan fietsen.

De auto weer in Berg en Terblijt geparkeerd naast café 't Vöske, dat overigens gesloten was en een rit van ruim 62 km gereden. Er stond erg veel wind (kracht 4-5) en dat maakte het extra zwaar. Natuurlijk weer even gestopt bij Hotel Vijlenerhof voor een lekker stuk appeltaart en een Ice Tea (zie foto). Het was lekker zonnig en best warm weer (22 graden), maar de wind maakte het toch te koud om buiten te zitten.
Ik had dit jaar nog maar weinig getraind en dat was te merken. De beklimmingen gingen moeizamer dan andere jaren rond deze tijd en ik was dan ook blij dat ik weer terug was bij de auto. De zwaarste klimmen (zoals de Eyserbosweg en de Dode Man) heb ik over geslagen, dat leek me beter. Nog lang niet in conditie wat de spieren betreft. Hart en longen gaat prima, maar de kracht in de benen ontbreekt nog. Daarom ook maar niet deelgenomen aan De Alternatieve Tocht die 15 april op de agenda stond. Nu echt gaan trainen zodat ik medio augustus met gemak in de Vogezen kan fietsen, maar dat komt wel goed (en er is nog tijd).

Ook Marieke was weer blij met de goede uitslag. Zelf moet zij a.s. maandag weer naar Maastricht voor een controle, maar ik denk dat het met haar ook allemaal wel goed is. Zover ik kan beoordelen gaat het prima met haar en dat is fijn!

maandag 20 april 2015

Derde jaarcontrole

Het begint een beetje eentonig te worden en ik begin wel een "ouwe lul" te lijken, maar het blijft een feit: wat vliegt die tijd toch om! Op 3 april was het alweer exact drie jaar geleden dat ik in Maastricht geopereerd ben en zoals jullie inmiddels weten moet ik elk jaar terug om gecontroleerd te worden. Die controle bestaat uit controle van urine en bloed.
Dit jaar stond dat gepland op maandag 30 maart om 10.15 uur in het Academisch Ziekenhuis Maastricht, wederom bij Philip Ulrichts.

Lekker op de bank TV kijken
De controle van het bloed vergt voor mij geen voorbereiding. Ter plekke worden 3 buisjes bloed afgenomen en "that's it". Het urine-verhaal is wel even anders (zie ook mijn relaas van vorig jaar). De dag voor de controle moet ik 24 uur lang alle urine opvangen in een soort container. Dat begint direct na de ochtend urine en gaat dan 24 uur door tot en met de ochtend urine van de dag dat de controle plaatsvindt. Dat klinkt heel simpel en natuurlijk is het plassen op zich ook simpel. Maar het bepaalt wel je hele dag en beperkt je enorm in je vrijheid om te doen en laten wat je graag zou willen. Even een terrasje pakken is er niet bij, al je tenminste niet met een rugzak rond wilt lopen met een paar liter urine erin. Een zware inspanning doen (bijv. sporten) ook niet, want door het zweten wordt je vochthuishouding anders en krijg je dus geen representatief beeld tijdens de controle. Zie mijn ervaring van vorig jaar, toen ik mijn bolboompjes gesnoeid heb en te weinig gedronken had. Maar als je je realiseert dat nierpatiënten, die moeten dialyseren, eigenlijk het hele jaar door 3-4 dagen per week zo aan huis (of dialysecentrum) gebonden zijn, dan pas besef je wat voor impact dat op hun leven heeft. Wat is dan 1 dag per jaar aan huis gekluisterd zijn, niets toch? Ik heb het er graag voor over!

Gent-Wevelgem 2015 - koers met veel wind
Wat ik die dag dus doe is gewoon de hele dag thuis blijven, afgezien eventueel van een kort bezoekje aan mijn ouders die in de buurt wonen. Nou was het 29 maart ook geen terrasjes weer, dus dat maakte het wel makkelijker. Ik vind het sowieso niet erg om een dagje thuis te blijven en lekker te luieren. Zeker niet als er een wielerwedstrijd/voorjaarsklassieker op de TV is, zoals in dit geval Gent-Wevelgem. Een historische wedstrijd werd het, want door de abnormaal harde wind werd de wedstrijd erg zwaar en spannend en werden enkele renners letterlijk van de weg geblazen, de sloot in! (zie foto). Spektakel dus! En languit op de bank, voor de TV met de pootjes op tafel kan ik dat wel volhouden :-).  Dan heb ik toch nog een paar uur aan sport gedaan ;-). Ook die dag nog samen met Anita onze (late) zomervakantie geboekt.
Uiteindelijk had ik ook deze keer weer niet genoeg aan 1 container, want ik ben wel een echte zeikerd!

Golf GTE plugin hybride
Op maandag met m'n hele handeltje naar Maastricht gereden in mijn tijdelijke leaseauto (voorloopauto noemen ze dat) en ik kan je zeggen dat het rijden daarin geen straf is! Enige probleem is dat je continu te hard wilt rijden omdat het ding gewoon heerlijk rijdt, een uitstekende wegligging heeft en super snel is (in de GTE-stand). Helaas was het de 30e geen weer om nog lekker een fietstocht door het mooie Limburgse land te maken, dus ben ik na de afspraak weer direct naar huis gereden om de rest van de dag van huis uit te werken. De afspraak zelf is overigens zo gepiept. Binnen 10 minuten nadat ik binnen was stond ik al weer buiten. Praatje maken, bloeddruk meten, bloed afnemen, urine inleveren en weg wezen, "tot volgend jaar!"

Ik kwam in de wachtkamer ook Laurens ten Dam nog tegen, de profwielrenner van de Lotto Jumbo ploeg, die een paar dagen daarvoor tijdens een koers een aantal ribben had gebroken. Helaas was ik al aan de beurt nog voordat ik de wachtkamer in kon gaan, anders had ik wel even een praatje gemaakt (wielrenners onder elkaar, haha :-) ) en een fotootje met hem gemaakt.

De uitslag
De korte versie: alle waardes zijn prima.

De lange versie:

  • Creatinine: nu 110 en dat was vorig jaar ook 110. Niet verbeterd en niet verslechterd. Valt nog prima binnen de normwaardes die voor iemand met 2 nieren gelden.
  • Cholesterol: 4,6 en dat was 4,5. Ook dit is een prima waarde, binnen de norm.
  • Klaringswaarde:
    Gemeten waarde nu 86,6 en dat was 97,8. Iets minder dus, maar nog gewoon erg goed.
    Berekende waarde nu 71,2 en dat was 82,6.
Nog steeds hele goede waardes, ver boven de normen, dus gewoon erg goed en gewoon doorgaan zoals ik tot nu toe deed.

Op zo'n dag, drie jaar na dato, ben ik nog steeds erg blij en trots dat ik het gedaan heb en heb ik er nog geen seconde spijt van gehad! "Dat zouden meer mensen moeten doen!"


donderdag 17 april 2014

Tweede jaarcontrole, alles in orde

"Wat gaat de tijd toch snel" denk ik op sommige momenten en 3 april 2014 was weer zo'n moment. Toen was het namelijk precies 2 jaar geleden dat ik mijn rechter nier aan mijn zus Marieke gedoneerd heb.
3 april is onze "transplantatiedag" en naast World Kidney Day (dit jaar op 13 april) de enige twee dagen per jaar dat ik zeker het zilveren speldje, dat ik van de Nierstichting gekregen heb, op mijn kostuum draag. Het is maar een kleinigheidje, maar ik ben er trots op en het heeft voor mij een bijzondere waarde.

Vlak voor 3 april stond mijn jaarlijkse controle in het Academisch Ziekenhuis Maastricht gepland, namelijk op maandag 31 maart. Dat betekent dat ik de dag daarvoor, de zondag dus, 24 uur lang mijn urine weer moest verzamelen in een zogenaamde "urinecontainer". Niks bijzonders, behalve dan dat het je toch aan huis bindt, want je gaat niet snel ergens naar toe, wetende dat je een rugzak met een (deels al gevulde) urinecontainer mee zeult. En wat ga je antwoorden als je ergens op een terrasje zit en iemand vraagt "wat zit er in die rugzak die je bij je hebt?" Ja natuurlijk, je kunt het uitleggen, maar zijn dat soort plasverhalen de verhalen die je op een gezellige zonnige zondagmiddag wilt vertellen? Nee dus. Daarom blijf ik die dag altijd thuis en vermaak ik me daar. Dit jaar was het prima weer om onze "bolboompjes" (de Latijnse naam ken ik niet) te snoeien. Dat heb ik dan ook gedaan. Best zwaar werk als je de rest van de week een kantoorbaan hebt. En het mooie weer had ook een nadeel: ik zweette me kapot. In combinatie met het feit dat ik ook nog vergat extra te drinken, leidde dit ertoe dat ik in 24 uur minder dan 3 liter urine verzamelde, terwijl dat vorig jaar ruim 4 liter was.Toen ik dat bij de controle de dag erna aan Philip Ulrichts van het AZM vertelde, waarschuwde hij me al dat dit wel eens een negatieve invloed zou kunnen hebben op de creatinine waarde en de klaringswaarde. Maar dat was niet erg, want dan zou er meteen een goede verklaring voor zijn (extra getranspireerd en minder gedronken).

Op maandag 31 maart dus naar Maastricht voor de controle. Omdat er een hele mooie dag voorspeld was, had ik de hele dag vrij genomen en mijn racefiets achter in de auto gelegd, zodat ik vanuit Maastricht naar Berg en Terblijt kon rijden en vanaf daar een mooie tocht fietsen (81,6 km) door de Limburgse heuvels. Mijn fietsbroek had ik al aan onder mijn spijkerbroek :-). Afgezien van het inleveren van je "urine-vangst" en het afgeven van enkele buisjes bloed, stelt het allemaal niet zoveel voor. Uiteraard gaat het ook om het gesprek dat je hebt, hoe het met je gaat en met je zus, hoe gaat het sporten, heb je nog ergens last van en dergelijke. Het bloedprikken ging deze keer moeizaam, terwijl Philip toch de koning van de prikkers is in Maastricht, naar ik gehoord heb. Deze keer was het een echte "maandag-prik" en na 1 buisje kwam er niets meer en deed de naald pijn in mijn arm, dus werd er opnieuw geprikt. Dit keer beter. resultaat: meer dan een week met een giga blauwe/groene/gele plek op mijn arm gelopen.

Philips telde voor de uitslag per mail aan me op te sturen, aangezien ik toch alles opschrijf en wil weten. Hij liet me zien wat de waardes van 2013 ook al weer waren en zou een schermafdruk van het nieuwe overzicht meesturen in de mail. De uitslag zou ruim een week op zich kunnen laten wachten. Op woensdag 2 april kreeg ik de uitslag echter al per mail. Algehele boodschap: "Uitslagen van de donorcontrole zijn perfect normaal.
Voor de liefhebbers de waardes even op een rijtje:

  • Creatinine: nu 110. Dat was 99, dus is iets verslechterd, maar dit komt doordat het een momentopname is van de dag ervoor (zie de tekst hierboven);
  • Cholesterol: nu 4,5. Dat was 4,6 en is dus zelfs iets verbeterd en ligt ruim onder de norm;
  • Klaringswaarde: 
    Gemeten waarde nu 97,80 en dat was 101,00. Verklaring is hetzelfde als bij creatinine, namelijk de dag ervoor veel gezweet en relatief weinig gedronken.
    Berekende waarde nu 82,60 en dat was 92,80. 
Al met al nog steeds hele goede waardes, dus helemaal niets aan de hand. Advies: gewoon zo doorgaan. En dat doe ik dus.

's Middags dus nog een lekker rondje gefietst. Het voordeel van het fietsen op een maandag (vergeleken bij het weekend) is dat het heerlijk rustig is op al die binnenweggetjes. Nauwelijks verkeer, geen motoren en bijna geen andere fietsers. Gewoon even genieten dus!
(Hieronder nog enkele foto's als "bewijs".)
op de Camerig

met nieuwe bril :-)

De lekkerste appeltaart in Vijlen


zaterdag 20 april 2013

Uitslag eerste jaarcontrole bekend

De uitslag van de jaarcontrole werd me donderdag 18 april al doorgebeld (erg snel dus). Alles in orde en mijn nier functioneert uitstekend!

De details:

  • Creatinine waarde (ja, moet toch met een "C") = 99
    Dat was in juli 2012 109, dus een daling van 10. Deze waarde is voor iemand met 1 nier erg goed!
  • Cholesterol = 4,6
    Dat schijnt goed te zijn en ook de verdeling tussen de soorten cholesterol was goed.
  • Suikergehalte = goed
  • Klaringswaarde:
    Gemeten waarde (in de urine) = 101,0 ml/min; dat was in juli 2012 nog 83,7. Dit is erg goed en betekent dat mijn nier uitstekend functioneert. Deze waarde was voor de operatie (met 2 nieren dus) 126. Mijn ene nier levert dus 75% van de oorspronkelijke nierfunctie. Dat schijnt wel zo'n beetje het maximum te zijn dat je na donatie van een nier kunt bereiken, prima dus! (Ter vergelijking: om überhaupt te mogen doneren moet de klaring minimaal 60 zijn en een waarde tussen 60 en 80 schijnt normaal te zijn voor iemand van mijn leeftijd met 1 nier.)

    De berekende klaringswaarde, volgens de methode van Cockroft (http://nl.wikipedia.org/wiki/Creatinineklaring) = 92,8. Dat was in juli 2012 87,0 dus die is ook gestegen.
Samenvattend kan ik zeggen dat deze uitslag erg positief is en aangeeft dat mijn overgebleven nier nog uitstekend functioneert.

Ik had ook nog een paar vragen gesteld die te maken hebben met het sporten en voeding. Ik hoor vaak dat mensen die intensief sporten hun herstel bevorderen door extra eiwitten tot zich te nemen, bijvoorbeeld door eiwitshakes. Zelf heb ik in het verleden ook wel eens Magnesium tabletten geslikt om het herstel te bevorderen. De nefroloog vertelde dat extra eiwitten gebruiken bij de maaltijden geen probleem is. Een extra gekookt eitje of een bakje kwark is prima en niet belastend voor de nier. Het gebruik van eiwitshakes (= geconcentreerde eiwitten) raadt zij af. Die zijn té geconcentreerd en daarmee té belastend voor iemand met 1 nier. Niet doen dus.
Gebruik van Magnesium tabletten (volgens de aangegeven dosering) kan geen kwaad, want dat schijnt niet door de nier afgebroken te hoeven worden.
Fijn om te weten wat ik wel en niet kan doen, want ik merk wel dat het herstel langer duurt dan voor de operatie.

maandag 15 april 2013

Vandaag mijn eerste "APK" gehad

Vandaag moest ik naar het ziekenhuis in Maastricht voor een eerste (jaarlijkse) controle, APK zal ik het maar noemen. Na de nierdonatie wordt ik voortaan ( de rest van mijn leven) jaarlijks gecontroleerd. Er wordt dan gekeken naar bloeddruk en nierfunctie. De nierfunctie wordt vastgesteld zowel uit de urine als uit de bloedwaardes. De urine heb ik gisteren 24 uur lang op moeten vangen in een "urinecontainer". Het bloed is vanmorgen ter plekke afgenomen. Uit de bloedwaardes komt een "berekende" klaringswaarde, o.b.v. onder andere leeftijd, geslacht, gewicht in combinatie met de bloedwaardes.
Helaas was mijn "vaste" aanspreekpunt, Philip Ulrichts, afwezig i.v.m. ziekte, maar zijn taak werd prima overgenomen door een collega transplantatie coördinator (John Dackus).

De belangrijkste dingen die gecontroleerd worden zijn de klaringswaarde van de nier en de kreatinine waarde. In juli 2012 (3 maanden na de donatie) was de klaringswaarde 83,7 (volgens mij). Voor de operatie was die 126 (met 2 nieren). Dat betekent dus dat toen de ene nier al een meer zuiverde dan de helft van twee nieren. Ik ben benieuwd wat die waarde nu, een jaar na de operatie, is.
In juli was de kreatinine waarde ongeveer 109 en dat scheen zo vlak na de donatie goed te zijn. Ik hoop dat hij nu nog wat lager is.
Over een week krijg ik de uitslag.

Ik heb meteen ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om een paar vragen te stellen over het gebruik van voedingssupplementen en aanvullende voedingsstoffen, zoals bijvoorbeeld Magnesium tabletten en extra eiwitten. Er wordt (voor sporters) namelijk geadviseerd om na zware inspanningen extra eiwitten te nemen voor het spierherstel. Maar van de andere kant hoor ik dat je met 1 nier niet teveel eiwitten moet gebruiken, omdat dit extra belastend zou zijn voor de nier. Dat vormt voor mij dus een dilemma. Ik hoop over een week het antwoord te krijgen van John of Philip. John zal de nefroloog hiervoor raadplegen.

dinsdag 9 april 2013

3 april, precies een jaar geleden

Vorige week woensdag was het 3 april, precies 1 jaar na de operatie/donatie.  Toch een bijzondere dag voor me, alleen jammer dat mijn zus, Marieke, op dat moment weer in het ziekenhuis lag. Afgelopen donderdag is ze weer uit het ziekenhuis ontslagen, na een verblijf van 16 dagen. Ze had weer een urineweginfectie en vanwege de koorts werd ze opgenomen in het ziekenhuis. Omdat ze inmiddels allergisch is voor bijna alle antibiotica die in tabletvorm te verkrijgen is, moest ze noodgedwongen aan het infuus en dus in het ziekenhuis blijven tot de kuur afgelopen was. Aansluitend stonden er ook nog wat extra onderzoeken gepland en een nierbiopt (stukje van de nier afhalen ter controle). Na die biopt moet je altijd 6 uur plat blijven liggen, dus 's avonds mocht ze pas naar huis.
We hebben uiteraard op 3 april wel contact met elkaar gehad; ik wenste haar een "fijne transplantatiedag" en zij mij een "fijne donordag" :-).

Gedurende de ochtend van 3 april heb ik regelmatig teruggedacht aan een jaar geleden. Om 8 uur dacht ik "nu lag ik op de operatietafel". Om 10.30 uur " nu waren ze nog steeds bezig" en om 12.35 uur " nu waren ze klaar met de operatie en reden ze me naar de uitslaapkamer".  Ook 's middags om 15.45 uur heb ik er nog even bij stil gestaan dat ik toen op mijn kamer terugkwam waar Anita en Frans op me zaten te wachten. Eigenlijk heb ik er de hele dag wel aan gedacht en ook de hele dag een beetje "raar" gevoel gehad, me realiserend wat er allemaal gebeurd is dit jaar en wat het toch eigenlijk bijzonder is dat ik dit heb kunnen doen.  Als ik er lang over nadenk voel ik de emoties weer opkomen.....

Nu, een jaar na dato, voel ik me prima, heb nergens meer last van, ben vol in training voor "de Stelvio" en voel me fit en gezond. Ik had daar vooraf wel op gehoopt, misschien zelfs wel een beetje op gerekend, maar door het "gedoe" met mijn buikspieren en de last die ik daar eind 2012/begin 2013 nog van had, zijn er momenten geweest dat ik er weinig vertrouwen in had dat het ooit nog goed zou komen, laat staan dat ik weer lekker zou fietsen en krachttraining zou doen.

Naast mijn wekelijkse fietstochtjes in het weekend en een keer RPM/spinning en fietsen op de Tacx doordeweeks, heb ik 1x per week kracht- en stabiliteitstraining van een personal trainer (Jeroen Moedt) van Health City Nuenen. Dat is hun manier om mij te sponsoren voor mijn actie voor de Nierstichting. Het is wekelijks een klein uur afzien bij Jeroen, met telkens andere afwisselende oefeningen voor buik, rug, schouders en armen. Soms heb ik er 2-3 dagen spierpijn van, maar in principe is dat goed, dan weet je dat je sterker wordt. Om de 3 weken neem ik een "relatieve rustweek", hetgeen betekent dat ik dan wel wat train, maar minder lang en iets minder intensief. Zo krijgt het lichaam tijd om te herstellen.

A.s. maandag 15 april moet ik voor mijn eerste jaarlijkse "APK" naar het ziekenhuis in Maastricht. Daar wordt dan mijn bloed, bloeddruk en urine gecontroleerd op allerlei zaken waaronder ook de nierfunctie. Ik maak me daar geen zorgen om. Enige vervelende is dat ik de dag ervoor 24 uur mijn urine moet opvangen in een urinecontainer, dus dan kun je eigenljk de deur niet uit. Maar met de Amstel Gold Race zondag en een verwachte temperatuur van 20 graden is het voor mij geen straf om lekker thuis te blijven :-). En misschien knoop ik er maandag wel een lekker fietstochtje in Zuid Limburg aan vast als ik dan toch in Maastricht ben ( en het weer goed is)...... Dat lees je later dan nog wel.