dinsdag 17 april 2012

Op controle bij chirurg en Marieke is weer thuis


Vanmorgen om 10 uur had ik een afspraak met prof.dr. Van Heurn bij het Academisch Ziekenhuis Maastricht. De passagiersstoel een beetje plat gezet en een kussentje erbij, zodat het goed te doen was. Gelukkig hield Anita er ook rekening mee bij het rijden (lekker rustig door bochten). Voor haar voorlopig ook de laatste keer dat ze dit hele eind op en neer moet rijden, want de volgende keer (9 juli) kan ik natuurlijk weer gewoon zelf rijden. Voor haar valt het ook niet mee, alles komt op haar schouders alleen terecht en dat terwijl het al vanaf begin januari een heel bewogen en zwaar jaar voor haar is geweest. Ze zal niet snel klagen, maar ik zie gewoon dat ze heel erg moe is. Gelukkig gaat het met mij steeds beter en ben ik steeds minder afhankelijk van haar hulp, dus wordt het ook per dag makkelijker voor haar. Het is een schatje!!

De chirurg was overigens niet degene die mij geopereerd heeft, maar hij was wel bekend met het dossier. In Maastricht zijn er 3 vaatchirurgen die niertransplantaties doen en ik heb ze nu alle drie gesproken. Dr. Van Heurn was ook weer een hele prettige persoon om mee te praten. Erg rustig liet hij mij eerst vertellen hoe ik het ervaren had en gaf hij toelichting op mijn vragen. Hij gaf aan dat veel mensen wel eens onderschatten wat voor een zware operatie een nierverwijdering eigenlijk is, zeker als je helemaal gezond bent. Dat ik met mijn goede conditie toch zoveel last heb van de extreme vermoeidheid vond hij ook logisch. Het verschil is bij iemand die van een hele goede conditie komt nu eenmaal groter. Iedereen gaat namelijk terug naar conditieniveau 0,00 maar als je al nauwelijks conditie had, merk je minder verschil. Voordeel is wel dat ik waarschijnlijk weer sneller in conditie kom zodra ik weer aan de slag ga. Daarna heeft hij het uiteinde van de hechting verwijderd (de rest zit onderhuids en vergaat vanzelf). Ook heeft hij mijn wond en buik bekeken en gevoeld en dat zag er allemaal goed uit. De gevoelloosheid rondom de wond komt van het doorsnijden van zenuwbanen en dat herstelt zich vaak langzaam weer. Soms herstelt het niet helemaal, maar op zich is dat niet erg. Alleen moeten je hersenen wennen aan de signalen dat dit voortaan de normale situatie is. Grappig hoe je lichaam eigenlijk in elkaar zit en dat soort dingen oplost!

Eenmaal weer thuis gekomen even geluncht en daarna ben ik weer even op bed gaan liggen en heb ik weer een uurtje of wat geslapen. Ik werd wakker gebeld door een bloemenbezorger die het zoveelste boeket kwam afleveren, ditmaal van het bestuur van Hockeyclub Nuenen (dank je wel). In tegenstelling tot Marieke mag ik gelukkig wel bloemen ontvangen, haha :-). Anita was nog even een paar uur gaan werken bij een klant van haar en ook zij kwam met een boeket van hem thuis (dank je Jacques!). Natuurlijk ook de eerdere "boeketters" bedankt (Sogeti, Lilian, Chris en Anita). Lekker vrolijk al die bloemen in huis, we komen alleen vazen tekort :-).


Marieke mocht vanochtend om 10.30 uur ook naar huis. Vanmiddag om 16 uur zijn Anita en ik even bij haar op de thee geweest. Frans en Bart hadden de woonkamer mooi versierd voor haar en alle kaarten (> 45 stuks!) stonden uitgestald op de schouw en tafel. Wij hadden ook een cadeautje voor Marieke meegenomen, een lijstje met daarin de 2 foto's van onze "ontmoetingen" in het ziekenhuis. Het weerzien met Marieke werd mede daardoor zowel voor haar als voor mij een emotioneel moment. We hebben elkaar een poosje alleen maar vastgehouden en de vreugdetranen laten lopen. Marieke is blij dat ik dit voor haar heb willen doen en dat het geslaagd is. Ik ben blij dat ik het uberhaupt heb kunnen doen en natuurlijk ook dat het zo goed gelukt is. Het is dat het niet meer kan, maar ik zou het zo weer doen!

Bij de chirurg vanmorgen ook nog te horen gekregen dat ik weer dingen kan gaan doen zoals wandelen en rustig fietsen, bij voorkeur op een hometrainer of zo met lage intensiteit. Gewoon om weer wat te bewegen. Dat hoor ik graag! Ik mag dit doen mits ik er geen pijn bij voel, al zal er na een inspanning altijd wel een reactie volgen in de vorm van vermoeidheid en/of (pijn)klachten in de buikstreek. Rustig aan opbouwen dus. Nu nog hopen op beter weer waardoor het ook echt leuk wordt om even een blokje om te wandelen of te fietsen......

Ik merk wel dat het vandaag een erg drukke dag is geweest, ben er moe van. Nog even voetbal kijken (Bayern - Real Madrid) en dan lekker slapen. Het was een mooie dag!!!

1 opmerking:

  1. Hallo Frank,
    Mooi om te lezen dat het goed gaat met jou en Marieke. Ook ken ik jou nauwelijks, krijg ik - jou verslagen lezend - het idee, dat het nog een hele uitdaging wordt voor je om rustig op te bouwen...
    Succes verder met het herstel, en groetem ook aan Anita.
    Barbara van der Leij

    BeantwoordenVerwijderen