Vrijdagochtend (11 mei) had ik een afspraak gemaakt met mijn huisarts. Ik wilde eens een paar dingen met hem bespreken, zoals het feit dat mijn rechterzij nog opgezet blijft en het feit dat ik nog steeds last heb van kortademigheid na een kleine inspanning (bijv. traplopen). Conclusie was dat mijn opgezette zij/buik normaal was gezien de operatie en de komende weken zal afnemen. Die kortademigheid zou nog het gevolg kunnen zijn van de zware chirurgische ingreep, maar het zou ook een (kleine) longembolie kunnen zijn. Om dat laatste uit te sluiten heeft hij bij mij bloed laten prikken en me doorgestuurd naar het ziekenhuis voor het maken van longfoto's.
Wat is een longembolie eigenlijk? Volgens Wikipedia:
"Een longembolie is een embolie (afsluiting) van een longslagader (arteria pulmonalis), waardoor het door die slagader aangeleverde bloed aan de long niet of slechts gedeeltelijk van zuurstof kan worden voorzien. Dit heeft negatieve gevolgen voor de zuurstofopname in de long, in mindere mate voor het aangedane deel van de long zelf (de zuurstofvoorziening verloopt primair via de bronchiale arteriën, omdat de longslagader zuurstofarm bloed vervoert), en - bij zeer grote afsluitingen - voor het hart. De afsluiting bestaat vrijwel altijd uit een bloedstolsel, hoewel onder zeer bijzondere omstandigheden andere embolieën wel eens kunnen optreden (bijvoorbeeld met lucht)."
Een herhaalde of grotere longembolie kan fatale gevolgen hebben, vandaar dat mijn huisarts hier heel voorzichtig mee is en het zeker wil uitsluiten. Longembolieën kunnen voor komen na zware buikoperaties, hoewel ik wel dagelijks trombosespuiten heb gehad tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis.
De longfoto's (gemaakt in het Maxima in Eindhoven) waren goed, daar was niets op te zien. Aan de hand van de bloeduitslag (DCE) belde 's middags om 15 uur mijn huisarts op met de mededeling dat er toch een lichte verhoging was van de D-dimeer waarde ( zgn. "stollingswaarde"), een indicatie voor een mogelijke embolie. Hoewel ik, behalve de kortademigheid, geen van de andere symptomen had, heeft mijn huisarts toch even telefonisch overleg gehad met de dienstdoende longspecialist en samen met hem besloten dat de longarts mij, uit voorzorg, toch nader moest onderzoeken.
Van 15.30 tot 18.20 uur in het Catharinaziekenhuis (foto boven) gezeten; weer bloedprikken, infuus aanleggen voor eventuele CT-scan, bloeddrukmeting, nog een keer bloedprikken maar nu uit de slagader (i.v.m. meten zuurstofgehalte), nieuwe longfoto's, hartfilmpje, naar longen geluisterd. Op een CT-scan (zie foto hiernaast van CT-scanner) zat ik niet te wachten, omdat je daarvoor contrastvloeistof in je bloed gespoten krijgt en die moet weer afgebroken worden, in mijn geval door 1 nier. Dat is niet goed voor die nier. Gelukkig bleek uit het bloedonderzoek nu dat de D-dimeer waarde volgens de normen die de longarts hanteert niet verhoogd was. Conclusie, kan geen longembolie zijn en zal dus nog het gevolg zijn van de operatie en de conditie terugval die daarmee gepaard gaat. Het moet de komende weken wel verbeteren. Daarom moet ik over 2-3 weken even op controle bij de longarts.
Ik was wel opgelucht na dit bericht, want ik heb inmiddels diverse ziekenhuizen genoeg gezien van binnen en gebruik liever geen medicijnen als het niet nodig is.
Maandag heb ik een afspraak bij de bedrijfsarts om te kijken in welk tempo ik wanneer weer gedeeltelijk mijn werk kan gaan oppakken. Ik wil maandag ook contact opnemen met de sportarts van Top Support (St. Annaziekenhuis) om met hem een gesprek aan te gaan waarin hij mij kan adviseren hoe ik het beste mijn trainingen kan gaan opbouwen na deze ingreep om zo weer in conditie te komen. Het is toch moeilijk om dat zelf in te schatten en een medisch onderbouwd advies lijkt me in deze situatie wel verstandig. Aangezien dit ook bevorderlijk is voor mijn werkhervatting, neem ik aan dat de bedrijfsarts en mijn werkgever dit ook zullen steunen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten