Vorige week woensdag was het 3 april, precies 1 jaar na de operatie/donatie. Toch een bijzondere dag voor me, alleen jammer dat mijn zus, Marieke, op dat moment weer in het ziekenhuis lag. Afgelopen donderdag is ze weer uit het ziekenhuis ontslagen, na een verblijf van 16 dagen. Ze had weer een urineweginfectie en vanwege de koorts werd ze opgenomen in het ziekenhuis. Omdat ze inmiddels allergisch is voor bijna alle antibiotica die in tabletvorm te verkrijgen is, moest ze noodgedwongen aan het infuus en dus in het ziekenhuis blijven tot de kuur afgelopen was. Aansluitend stonden er ook nog wat extra onderzoeken gepland en een nierbiopt (stukje van de nier afhalen ter controle). Na die biopt moet je altijd 6 uur plat blijven liggen, dus 's avonds mocht ze pas naar huis.
We hebben uiteraard op 3 april wel contact met elkaar gehad; ik wenste haar een "fijne transplantatiedag" en zij mij een "fijne donordag" :-).
Gedurende de ochtend van 3 april heb ik regelmatig teruggedacht aan een jaar geleden. Om 8 uur dacht ik "nu lag ik op de operatietafel". Om 10.30 uur " nu waren ze nog steeds bezig" en om 12.35 uur " nu waren ze klaar met de operatie en reden ze me naar de uitslaapkamer". Ook 's middags om 15.45 uur heb ik er nog even bij stil gestaan dat ik toen op mijn kamer terugkwam waar Anita en Frans op me zaten te wachten. Eigenlijk heb ik er de hele dag wel aan gedacht en ook de hele dag een beetje "raar" gevoel gehad, me realiserend wat er allemaal gebeurd is dit jaar en wat het toch eigenlijk bijzonder is dat ik dit heb kunnen doen. Als ik er lang over nadenk voel ik de emoties weer opkomen.....
Nu, een jaar na dato, voel ik me prima, heb nergens meer last van, ben vol in training voor "de Stelvio" en voel me fit en gezond. Ik had daar vooraf wel op gehoopt, misschien zelfs wel een beetje op gerekend, maar door het "gedoe" met mijn buikspieren en de last die ik daar eind 2012/begin 2013 nog van had, zijn er momenten geweest dat ik er weinig vertrouwen in had dat het ooit nog goed zou komen, laat staan dat ik weer lekker zou fietsen en krachttraining zou doen.
Naast mijn wekelijkse fietstochtjes in het weekend en een keer RPM/spinning en fietsen op de Tacx doordeweeks, heb ik 1x per week kracht- en stabiliteitstraining van een personal trainer (Jeroen Moedt) van Health City Nuenen. Dat is hun manier om mij te sponsoren voor mijn actie voor de Nierstichting. Het is wekelijks een klein uur afzien bij Jeroen, met telkens andere afwisselende oefeningen voor buik, rug, schouders en armen. Soms heb ik er 2-3 dagen spierpijn van, maar in principe is dat goed, dan weet je dat je sterker wordt. Om de 3 weken neem ik een "relatieve rustweek", hetgeen betekent dat ik dan wel wat train, maar minder lang en iets minder intensief. Zo krijgt het lichaam tijd om te herstellen.
A.s. maandag 15 april moet ik voor mijn eerste jaarlijkse "APK" naar het ziekenhuis in Maastricht. Daar wordt dan mijn bloed, bloeddruk en urine gecontroleerd op allerlei zaken waaronder ook de nierfunctie. Ik maak me daar geen zorgen om. Enige vervelende is dat ik de dag ervoor 24 uur mijn urine moet opvangen in een urinecontainer, dus dan kun je eigenljk de deur niet uit. Maar met de Amstel Gold Race zondag en een verwachte temperatuur van 20 graden is het voor mij geen straf om lekker thuis te blijven :-). En misschien knoop ik er maandag wel een lekker fietstochtje in Zuid Limburg aan vast als ik dan toch in Maastricht ben ( en het weer goed is)...... Dat lees je later dan nog wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten